000			03615nam a2200313 b 4500
655			_aPoesia _953433
830	1		_aXX. mendeko poesia kaierak (Susa) _943464
999			_c46242 _d46242
001			bimo0001694121
003			SpMaBN
005			20240621062929.0
008			010713s2001 sp | ||| ||baq
016	7		_abimoBNE20010639840 _2SpMaBN
017			_aNA 1354-2001
020			_a84-95511-24-X
035			_a(OCoLC)434228657
040			_aSpMaBN _bbaq _cEIMA Katalogoa _erdc
080		0	_a821.361-14"19"
100	1		_aArrieta, Joxe Austin _912044
245	1	0	_aJoxe Austin Arrieta _c/ antologia eta sarrera, Koldo Izagirre
260			_aZarautz : _bSusa, _cL.G. 2001
300			_a57 or. ; _c21 cm
490	1		_aXX. mendeko poesia kaierak (Susa)
520			_aPoesiarekiko harremanen ondorio izatea da, neurri batean, Joxe Austin Arrietak eskaini digun poesia berezi egiten duena. Tituluek adierazten duten bezala («neurtitz neurgabeak» / «bertso-paper printzatuak» / «graffitien ganbara»...), Arrietak jarrera apala hartzen du bere liburuekiko, poesia ideal baten arrastoan balebil bezala edo ahalke bailitzan eredu gorentzat dauzkanen alderako. Juan Mari Lekuonak esana du poesiari egiten dion omenaldia ere badela, autore honen jardun poetikoa. Arrietaren poesiak oihartzun asko dakartza, baina ez asmo kultista batean. Poeta honen inter-testualitateari ezin zehazkiago zeritzon Lekuonak berak «intra-literatura», testu berrian txertatzen dituelako bere tradiziotik, herritik nahiz kultutik, jasotako edertasunak. Esan liteke klitxe literario berriak sortu nahi dituela, unibertsal egin nahi dituela gure poeta zaharrak. Eta hain ohartua da hautu hori non Arrietak ez baititu besterenak hain ohikoa den titulu azpirako edo bariaziorako ai tzakia gisa erabiltzen, poemaren beraren gorputzera ekartzen ditu, eta beti ere bereak ez dituela ulertzeko moduan, era esplizitoan maiz. Azken liburuan, bestalde, omenaldi hori poeta garaikideetara zabaldu du nabarmen. Poesiaren poesia ote dugu hau? Ez noski. Omenaldi hori gomita da, erakustegi, kitzikagarri. Ez besterik. Gure ondarearen barruan kokatzen da poeta, haren zordun deklaratzen da, eta ahalegina egiten du euskal literatura mundu erreferentzial baliagarri bat izan dadin. Poesia funtzional bat proposatzen ote zaigu orduan? Are gutxiago. Poetak ezagun du gozatu egiten duela besteren testuetan -idazle gutxik duten eskuzabaltasunez aitortua- eta nahi lukeela irakurleak ere plazer hori hartzea, baina Joxe Austin Arrietak bere mundu propioa isla tzen du poemetan: nerabearen tristura, zapalduekiko atxikimendua, egunerokoaren hastioa, maite-poza, abertzaletasunaren mindurak... Lanketa handiko poemagintza dugu hau maila formalean. Baliabide linguistiko anitzen jabe, Arrietak arta bereziz aukeratzen du hitza, adierazi nahi lukeen huraxe, ez antzeko zerbait, adieraztearren. Irudien sorkuntzan oso kon tzientea bada ere, hitzen arteko loturek eta hots kidetasunek halako zorabio surrealista bat eragiten digute batzuetan, errezitatuan areago tzen dena. Hiztegi mailako aberastasunari neurriaren ardura gainera tzen dio. Bertso librean kadentziaren sena ageri du, perfekzio handiko estrofagintza saiatzen du neurtuan. Eta eraikuntza linguistikoaren azpitik beti ageri du sentimenduen indarra, «zergatik maite ote dituen» jakin gabe maite baititu zenbait bazter, pertsona asko, zapaldu guztiak.
655		0	_aBaliabide digitalak _947236
655		0	_942163 _aHelduentzako Literatura
700			_aIzagirre, Koldo _937315
856			_uhttp://www.susa-literatura.eus/liburuak/kaie25 _zLiburuaren bertsio digitala (Susa)
942			_2ddc _cI-2 _n0